موومان یکم: ما می‌توانیم!
این موومان در گام دو مینور هارمونیک است که با نوای ملایم چند گیتار و گیتارباس شروع می‌شود که آهنگساز آن را نشانه‌ای برای عشق و رحمت درنظر گرفته است و در ادامه گروه کر با ورود خود و همراهی ارکستر شنونده را دعوت به شنیدن رازهای سرزمین عشق و نور می‌کند. پس از آن خواننده با آوازی در مایه اصفهان نوید طلوع صبح سپید را می‌دهد و ارکستر با ورود تدریجی خود تداعی‌گر بهار و شادمانی می‌شود.
بعد از ورود به فضای ریتمیک و اضافه شدن سازهای کوبه‌ای به مجموعه قبل می‌توان اقتدار و توانایی جاری در خون مردم این سرزمین را حس کرد. در ادامه موسیقی وارد فضای والس می‌شود که با همراهی خواننده مژده رویش و تلاش می‌دهد و در پایان با همنوایی سازهای ارکستر و سازهای کوبه‌ای جنوبی، با شکوه و اقتدار به پایان می‌رسد.
موومان دوم: آب و روشنایی
موومان دوم در گام سل ماژور و با تکنوازی هارپ آغاز می‌شود. در این بخش آهنگساز سعی بر این داشته است که فضایی مه‌آلود، بارانی و آرام را در ذهن شنونده تداعی کند و سپس برای القای پیوستن قطرات باران به رود و جاری شدن این زلالی در طبیعت پاک، از سازهای فلوت و ابوا استفاده کرده است و با اضافه شدن ارکستر کامل، صدای خواننده و حجیم شدن موسیقی، شکل‌گیری مسیر رود و پیوستن رودهای متعدد و رسیدن به یک وحدت و یگانگی را در نظر ایجاد کرده است که با اضافه شدن سازهایی نظیر گیتار، درام و دف و همچنین آوای کر نوای پرشکوه سازندگی و خستگی‌ناپذیری در این حیطه را نوید می‌دهد.
در این قسمت آنچه که موسیقی براساسش شکل گرفته صدای گوشنواز، آرام‌بخش و توصیف شکوه و عظمت رود است که می‌توان آن را زیربنایی برای آبادانی دانست و موسیقی برای آن تلفیق سازهای کلاسیک و آواز سنتی در دستگاه ماهور را در نظر گرفته است.
موومان سوم: خودباوری و خودکفایی
موومان سوم در گام دو مینور هارمونیک ساخته شده است. در این قسمت برای القای حس حماسی، وقار و بالندگی از سازهایی نظیر گروه زهی، ترکیب گروه کر و خواننده با ریتمی کوبنده استفاده شده است. سازهای ضربی نقش اصلی این موومان را عهده‌دار هستند. به‌صورتی که در قسمتی از این موومان، سازهای ضربه‌ای به‌تنهایی ایفای نقش می‌کنند و بعد به تدریج سازهای دیگر اضافه می‌شوند و با ریتمیک شدن فضای موسیقی، حس جشن و پایکوبی و سازندگی به شنونده القا می‌شود.
تلاش آهنگساز در این بخش بر این بوده است که تلاش بی‌وقفه‌ای که مردمان ایران زمین همواره در طی قرون مختلف برای سازندگی و آبادانی موطن‌شان انجام داده‌اند را به گوش همگان برساند. تلاشی که همواره است برای ساختن و ساختن و ساختن…
موومان چهارم: شکوه کارون
این بخش در دو مینور هارمونیک نوشته شده است و در راستای به گوش رساندن عظمت کارون. در ابتدا نوای پرقدرتی که از سازهای زهی به گوش می‌رسد سعی در بیان قدرت، عظمت و خروش کارون دارد و از سوی دیگر نوای آرام و لطیف سولوی ویلن روح لطیف و شاعرانه این رود را به رخ می‌کشد. رودی که هنوز بعد از سال‌ها می‌توان نشان غیرت و استواری مردمانش را در عمق آن یافت…
روی که بستر دائمی و همیشگی بسیاری از جوانان پرشور و غیرتمند ایرانی است.
به امید آنکه این موسیقی حق اندکی را نسبت به این غیرت ملی ادا کرده باشد.
