نوای آرام باس‌ها آغازگر دومین موومان این قطعه هستند. سپس ویلن‌ها به همراهی ناله خوانندگان گر از کوچ مرد آواره و دردمند می‌گویند از خاطرات عزیزان از دست رفته و دوری از خانه و کاشانه و آوارگی از شهر. ناله کر به همراه ابوا حاکی از بی‌گناهی و درماندگی مردم شهر است و آکوردها کم‌کم خبر از خاموشی شهر و ویرانه‌های خون‌آلود و پردود آن می‌دهند. در انتهای این قسمت باس‌ها و تیمپانی و ضربه‌های کوتاه ارکستر نوید زندگی و خروش می‌دهند مردم برخاسته‌اند، سازهای ضربه‌ای جنوب با سنج و با ریتمی شاد با همراهی سازهای کوبه‌ای و زهی نوید دستیابی مجدد به خرمشهر را سر می‌دهند. مردم خود را آماده دفاع می‌سازند به امید آزادی خرمشهر.

در این نوید ملودی ویلن‌ها و ضربات سازهای مسی همنوا فریاد می‌کنند. با سکوت سازهای ضربه‌ای و مسی کنترباس و ویلنسل و آلتو به بیان ترس و خفقان دشمن می‌پردازند و این وهم رفته‌رفته اوج می‌یابد تا این که شیپور حمله ایرانیان به صدا در می‌آید و در پی آن ترومپت‌ها و هورن‌ها و در انتها ترمبون و توبا نوای حمله می آورند.

کر نیز در ابتدا به صورت باس و سپس تنور و بعد آلتو و سوپرانو با آکوردهای مقطع اراده‌ی مردم را در بازپس گرفتن شهر تداعی می کنند. 

صف‌آرایی نیروهای خودی به وسیله‌ی سازهای مسی و چوبی بیان می‌شود حمله‌ی دفاعی آغاز می‌شود. سازهای ضربه‌ای، ترمبون‌ها و باس‌ها سخن از چگونگی حمله می‌رانند و صدای ترمیت‌ها و هورن‌ها فضای موسیقی را جان می‌بخشد. آکوردهای مطبوع این قسمت به نوعی به کار گرفته شده‌اند که برای شنونده قابل درک باشد. 

خط‌های کنترپوان با اجرای سازهای زهی و مسی و قابلیت‌های سازهای چوبی بازپس گرفتن خرمشهر را ندا می‌دهند. در این بخش همراهی صدای تانک‌ها و شلیک مسلسل‌ها با موسیقی حکایت این نبرد سرنوشت‌ساز را در خود دارد و در انتهای موومان پایانی، فانفار پیروزی به وسیله‌ی سازهای مسی اجرا می‌شود و صدای دف شادی این پیروزی را به اوج می‌رساند که؛ 

خرمشهر آزاد شد.