سوئیت سمفونی مقاومت در چهار قسمت با عنوان‌های «عروج»، «رویش»، «امید» و «مقاومت» ساخته شده است. این اثر به دنبال تبیین مفهوم مقاومت به عنوان جریانی فیاض در حوزه‌ی تعالی روح و اندیشه‌ی حق‌جوی همه‌ی انسان‌ها است. هدف از خلق این اثر ارتباط با فطرت کمال‌جوی انسان تشنه‌ی حقیقت ناب است. بر این اساس با استفاده و ترکیب مختلف سازهای جهانی و تلفیق سبک‌های متفاوت تلاش شده است تا فهمی مشترک برای گروه‌های مختلف نژادی، زبانی، مذهبی و فرهنگی شکل بگیرد. سمفونی مقاومت به دنبال مخاطبانی خاص نیز می‌باشد. نسل جوانی که هنوز در ابتدای گام برداشتن در مسیر تعالی و حق‌طلبی است، مخاطب خاص این اثر محسوب می‌شود.

از این رو با استفاده از ریتم‌ها، سازبندی‌ها و هارمونی‌های خاص سعی شده تا حداکثر ارتباط با آن‌ها برقرار شود و در عین حال هویت ملی موسیقی با استفاده از آوازهای ایرانی و سنتی برای سایر گروه‌های سنی هم قابل درک باشد.

موومان یکم: عروج

این قطعه در گام مینور طبیعی با تمپوی آرام شروع می‌شود و اجرای کلیه سازهای ارکستر و گروه کر در آن بیانگر حرکت و سیر و سلوک است. سپس ارکستر به آرامشی توام با نگرانی همراه با مدولاسیون‌هایی که انجام می‌شود این امر را با نزدیک شدن به مفهوم عروج تشدید می‌کند. در ادامه با همراهی کر و پیانو به حرکت قوی و ریتمیک روی نت‌های تکراری با سازهای کنترباس و ویلنسل در گام‌های می مینور وصل می‌شود که با همراهی گروه کر مردان، سختی و صعوبت سیر و سلوک را تداعی می‌کند. تکمیل این بخش با بسط و گسترش به سایر اجزای ارکستر همراه شده و با اشعار حماسی و میهنی از عزم و اراده برای ادامه حرکت در مسیر تعالی خبر می‌دهد. در این قسمت، ارکستر و گروه کر در گام لا مینور و در اوج به کار خود پایان می‌دهند که تفسیری از عظمت مفهوم سیر و سلوک برای خودشناسی و پالایش روح و جان در مسیر پایداری و در ادامه آن جاودانه شدن است.

موومان دوم: رویش

این قطعه با آرامش در گام ر مینور هارمونیک شروع می‌شود. این قسمت که با همراهی سازهای گیتار، ماندولین، هارپ، پیانو، آواز سنتی، پاپ و گروه کر تدوین شده است تلفیقی از موسیقی کلاسیک، پاپ و سنتی است. سراسر این قطعه در توصیف جریان هستی است که مانند رود خروشان در جریان است. اشعار این قطعه در وصف جاودانگی مام میهن به عنوان نماد مقاومت پایدار در بستر خروشان جهان هستی تنظیم شده است. این قسمت با هدایت مخاطب به الگوگیری از نماد پایداری، او را به آموختن و ره‌سپردن در این مسیر که رویش و تعالی مستمر است فرامی‌خواند.

موومان سوم: امید

قطعه سوم بیانگر مفهوم بلند «امید» به‌عنوان کیمیای دست‌یابی به گوهر مقاومت است. این قطعه در گام دو مینور طبیعی با بهره‌گیری از ارکستر زهی با همراهی هارپ و بادی‌های چوبی شروع می‌شود و در ادامه بخش‌های دیگر ارکستر به آن اضافه می‌شود. در این قسمت نوای دردمندانه‌ انسان‌های امیدوار که در راه مقاومت و پایداری گام نهاده‌اند و سختی‌ها و ناملایمات را تحمل می‌کنند با تکنوازی ترومپت به همراه ارکستر و سپس آواز سنتی که به آن اضافه می‌شود تبیین می‌گردد. در ادامه، ارکستر با آواز پاپ و بادی‌های چوبی، افق دست‌یافتنی سعادت در سایه امید را نوید می‌دهد و سپس ارکستر و گروه کر نوای رستگاری و پیروزی را در مفهومی از طلوع ارائه می‌کنند.

موومان چهارم: مقاومت

این قطعه با تمپوی تند و در گام می مینور طبیعی با ورود تدریجی سازهای ارکستر و گروه کر به اوج می‌رسد. این قسمت مفهوم مقاومت و تولد عشق و ایمان را که لازمه زندگی و حیات کامل بشر است ارائه می‌کند. در این بخش ارکستر با بسط و گسترش در کلیه‌ی بخش‌های سازی و آوازی همراه با مدگردی به لا مینور و مجددا به می مینور وصل می‌شود. تکنوازی هارپ با نوایی عارفانه و رویایی به‌دنبال بیان شکل‌گیری عشق و ایمان از رهگذر مقاومت پایدار است. در بخش دیگر این قطعه مجددا ارکستر در گام می مینور هارمونیک ادامه پیدا می‌کند که در ادامه تکنوازی پیانو را به همراه دارد. سپس همراهی کلیه بخش‌های ارکستر و شروع آواز سنتی در گام می مینور طبیعی که بیانگر باور انسان‌ها به شکوفایی انسان کامل در جهانی سرشار از ایمان، عشق و آزادی است اجرا می‌شود. ارکستر همراه با هیجان و شوق رسیدن به اوج ادامه پیدا می‌کند و در پایان با همراهی کلیه سازهای ارکستر و گروه کر و آواز، پیام جاری جاودانه بودن مسیر مقاومت را به مخاطب منتقل می‌نماید.

کنسرت سمفونی مقاومت

۱۳۸۸

آهنگساز و رهبر ارکستر مجید انتظامی
خوانندگان نیما مسیحا و محمد عبدالحسینی
ویولن یک ارسلان کامکار (کنسرت‌مستر)، سهیل دهبستی، پدرام فریوسفی، محمدرضا شریفی، لاله فلاح‌پسند، مهوش عسگری، نهال تقی‌بیگلو، مریم ابراهیم‌پور، بابک خبازیان، سحر دادبین، مونیکا لران، تینا جامه‌گرمی، نیلوفر محبی، امیر باورچی، امیرعباس آقاپور، امیر اعظمی، اشکان پویانیا، سانوا عندلیبی
ویولن دو سیدزضا عالمی، حامد کرمانی، محمدرضا کریمی، میلاد عالمی، رامین یوسف‌زمانی، محمدرضا جمالی، سارا بیرم‌زادگان، پیمان شامی، پریسا قمصری، پریسا پیرزاده، شادی سرانجام‌پور، روناک معماری، نگار رستمی‌نژاد، مونا لواسانی، بابک ایمانی، فرناز خاکپور
آلتو پویا خوش‌آهنگ، کاوه تسعیری، آتنا زنگنه، هدی سعیدی، ارغوان اتبابکی، امین زمان‌خان، پژمان اختیاری، پیمان هاشم‌زاده، رضا ماهروزاده، محمدحسن گلنار، غزل فلاحی، پگاه عبدالله‌زاده، محمدهادی اسماعیلی
ویلنسل مجید اسماعیلی‌متین، داود منادی، سوگل شیری، ماندانا نیریزی، موژان ملامختاری، پگاه آهنگرانی
کنترباس کارن کبیری، پریان معدنی‌پور، پروانه انارکی، مهدی کلانتری، محمد نادعلی
فلوت مجید سینکی، آرمین فیطاسی، سید کاوه سروریان، فرخ خدابنده
ابوا فرشید حفظی‌فرد، سید مصطفی ادیبان‌راد، آرین قیطاسی
کلارینت محمدحسین پورمعین، مصطفی منفردمنش، شبنم پرورش، سحر ابراهیم‌آذر
فاگوت رضا صنعتی‌نژاد، امیرحسین محمدیان، امیر ملکی‌زاده
ترومپت آرائیک خاچاطوریان، مصطفی بیات، داود کشفی‌زاده
ترومبون آرام خاچاطوریان، مهدی محمودی، رامین براتی
هورن مسعود غریب‌نواز، اسماعیل مظفری، سیامک میردادیان، فاطمه یوسفی‌نژاد، میلاد عباسی، فرزان بیژنی
توبا بابک میردادیان
تیمپانی محمدرضا پناهی‌نژاد
ضربی شیما حکیمی، پیمان مدنی
هارپ آذرنوش صدرسالک
پیانو رضا تاجبخش
درامز هومن غفاری
ماندولین هادی آزرم
گیتارباس بابک ریاحی‌پور
گیتار فیروز ویسنالو
دف کوروش بزرگ‌پور، سعید سرتایی، علی مسعودی، جلال پورسعید، امیر حقیقی
گروه کر
رهبر گروه کر رازمیک اوحانیان
سوپرانو شاکه آقامال، آزاده کمال هدایت، بهجت عابدیان، جمیله پولادیها، فریبا قنادی اسدی، آدلینا درانطونیان، افیک متوسلیان، رزماری عیسی‌پور، غزل کیانی‌نژاد، آیما داودی، راضیه‌سادات موسوی، شیوا سروش، ریحانه توسلی‌فر، یاسمن فخیمی
آلتو هنگامه حسینی، آتوسا کلانتری، نفیسه شریعتی، نرگس میردامادیان، نائیریکا میثاقی، بلقیس صادقی، زهرا شیخ‌رضایی، نیوشا بریمانی، مریم شریف‌زاده
تنور احمد عزیز، شاهرخ شیردوست، بهروز اسلامی، سیامک صدری، فرشاد فولادوند، امین صیفیان، بهزاد داداشی، ریچارد عیسی‌پور، حسین وزیری، محمدرضا قره‌تپه، سهیل متین، امیرحسین شعبانی، محمدرضا صفی
باس جعفر عسگری، صابر جعفری، محمودرضا غفاری، محمدرضا صادقی، غلامرضا آقابابایی، مهدی جاور، آرش منتظری، عامر شادمان، شهریار خوانساری

موومان یکم: عروج

موومان دوم: رویش

موومان سوم: امید